Hayat kendi akışında giderken, karar verip düşüncelerini, sevdiklerini daha çok insanla paylaşmaya karar verenler namı diğer " blog yazarları". Geçen yılın ortasında böyle bir karar verip, üye olduğumda bilgisayarla, sanatla, müzikle, filimlerle, yemeklerle, sporla kısacası herşeyle ilgili çılgın bir dünya burası.Dışarda şeker gibi bir hava, yeşilleniş dallar varken " ne işim var burda" dedirten, yine de bir merak bir merak görsel, işitsel ne varsa bir nefeste yutmak isteyen kocaman bir ejderha bu akıl fikir. " Ben almayım" diyenlere saygı duymamak elde değil, duygular, renkler, düşünceler, espiriler her şey o kadar hızlı tüketilir olduki , etrafımıza bakma ihtiyacı doğuyor. Çocuklar hızla büyümüyor, sevdiklerinizin yüzüne çizgiler bir günde eklenmiyor, suyun, havanın ve toprağın hepsinin kendine ait bir akışı var. Nedir bu acele o zaman? Nedir bu bir an önce tüketme arzusu? Tabakhanye yetiştirilmeye çalışan nedir?
GÜN EKSİLMESİN PENCEREMDEN
Ne doğan güne hükmüm geçer,
Ne halden anlayan bulunur;
Ah aklımdan ölümüm geçer;
Sonra bu kuş, bu bahçe, bu nur.
Ve gönül Tanrısına der ki:
- Pervam yok verdiğin elemden;
Her mihnet kabulüm, yeter ki
Gün eksilmesin penceremden!
CAHİT SITKI TARANCI
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder